Monopoli

Monopoli (8 t/m 12 juni)

Het is altijd weer spannend om te vertrekken. Je weet niet wat je onderweg tegenkomt en hoe de volgende camping er uit ziet. Het weer was in ieder geval stralend. We reden eerst een stuk langs de rotskust. We zagen er niet veel van want we reden door een bos. De reis ging ook langs een weg met aan de ene kant de zee en aan de andere kant zoutbekkens.We wilden graag ergens even stoppen om foto’s te nemen, maar als er een parkeerplaats was lag dat vol vuilnis en kapotte flessen. Daar durfden we niet te stoppen. We hadden geen zin in kapotte banden. Toen we eindelijk een plaats vonden om te stoppen en een broodje te eten, weliswaar in de volle zon, kregen we een berichtje dat we pas na vieren op de camping terecht konden. Het was pas 13.00 uur en we moesten nog ongeveer een uur rijden. We hebben daar een uur of twee gewacht. Toen we op de camping kwamen kregen we een mooi plaatsje met uitzicht op zee. We blijven hier 4 nachten. Het worden drukke dagen want we hebben iedere dag een excursie. De eerste dag gingen we naar Alberobello. Deze plaats is bekend omdat er nog veel trulli’s zijn. Trulli’s zijn kalkstenen woningen die worden gemaakt van ruw bewerkte kalkstenen keien, verzameld uit naburige velden. Kenmerkend zijn de piramidale, kegelvormige daken van steen. Het was een aparte plaats en leuk om er rond te lopen. Daarna hadden we een lunch in een agriturismo. Het was lekker en veel. We hoefden de rest van de dag niet meer te eten. Terug op de camping hebben we nog gezwommen in zee.

De volgende dag weer een excursie, we vertrokken pas om 12 uur, eerst naar Locorotondo. Het is een dorpje boven op een berg met mooie witte huizen. Toen we daar aankwamen regende het erg hard en omdat de straatjes erg steil waren en al het regenwater van de daken via pijpen op de straat terecht komt, leken het wel rivieren. Wij zijn het eerste restaurant wat we tegenkwamen ingegaan en hebben daar met een groepje geluncht. Toen we klaar waren hadden we nog 20 minuten voor de bus vertrok naar de volgende plaats. We hebben dus niet veel meegekregen van de eerste stopplaats. Onderweg naar Ostuni werd het droog en kregen we zin om het avontuur met de Tuktuk’s aan te gaan. Deze werden bestuurd door jonge jongens en een meisje. Ze maakten er een sport van om zo hard mogelijk door de smalle, zeer steile straatjes te racen. Hier en daar stopten ze en kregen we uitleg over een kerk of iets anders bijzonders. Eén van de jongens was het snelst en die werd omgedoopt tot Antonio Verstappen. Geert zat voorin naast de bestuurder en kreeg bijna hardkloppingen als ze keihard naar beneden raceten en ze plotseling moesten remmen. Al met al een heel avontuur, ik had de volgende morgen overal spierpijn van alle gehots. We waren om 6 uur terug op de camping. ’s Avonds hebben we nog even bij een deel van onze groep gezeten en gezellig gekletst. De derde excursie hebben we aan ons voorbij laten gaan. Wij hadden behoefte aan een rustige dag in ons eigen tempo. Dat hebben we dus gedaan. Lekker geluierd, gewandeld en gezwommen. Morgen vertrekken we naar Gallipoli. Verder naar benden in de hak van Italië komen we niet. Daarna gaan we weer omhoog.